Paracetamol jest lekiem zwalczającym gorączkę i dolegliwości bólowe. Co ważne nie ma on działania przeciwzapalnego. Choć na świecie paracetamol jest dostępny od połowy XX wieku, to w Polsce najbardziej popularny jest od lat 90, kiedy to zastąpił groźny dla zdrowia aminofenazon. Co jeszcze warto wiedzieć o paracetamolu? Dostępny jest bez recepty. Zwykle chory przyjmuje jedną tabletkę powlekaną lub musującą z ibuprofenem (200 mg; postać tabletek „forte” – 400 mg) co 6 godzin (maksymalnie dobowo 1200 mg) w stanach gorączkowych różnego pochodzenia. W sprzedaży dostępne są również kapsułki miękkie (400 mg) i granulat musujący (200 mg), a Przeprowadzone niedawno badania wykazały potencjalną szkodliwość nitrogliceryny. Po 16 godzinach podawania zwierzętom doświadczalnym nitrogliceryny uszkodzenie serca po zawale było dwukrotnie poważniejsze niż w przypadku zwierząt z grupy kontrolnej, którym nie podano żadnych leków. Zanotowano również pogorszenie czynności serca. Nurofen w dawce 60 mg lub 125mg na czopek. Pakowane po 10 szt w cenie od 12 zł. Ibufen Baby, 60 mg lub 125 mg na czopek. Pakowane po 5 szt od 5 zł za paczkę. Ibum dla dzieci, 60 mg i 125 mg, czopki, 10 szt. Od 8 złotych za opakowanie. Syropy na gorączkę dla dzieci. Najpopularniejszą formą podania leków przeciwgorączkowych są syropy. Idź z dzieckiem do lekarza, kiedy: gorączka trwa dłużej niż 3 dni. leki przeciwgorączkowe nie obniżają temperatury. twoje dziecko ma mniej niż 6 miesięcy i gorączkę powyżej 38,5 stopni. niemowlę z gorączką jest senne i ma problemy z oddychaniem. gorączce towarzyszą inne objawy (np. wysypka, ból brzucha, biegunka) Wprowadź do swojej diety olej rzepakowy, oliwę z oliwek, orzechy, pestki z dyni. Tłuszcze roślinne dodawaj do sałatek, surówek lub innych potraw na zimno w ilości 1 łyżka stołowa na 1 porcją. Nie podjadaj dowolnie w ciągu dnia orzechów czy pestek tylko dodaj do swoich posiłków w ilości 1 garść dziennie. Zwiększ ilość uLxKp. Kąpiele siarczkowe pomagają w przypadku różnorodnych dolegliwości i łagodzą wiele chorobowych objawów. Kąpiele siarczkowe pomagają w przypadku różnorodnych dolegliwości i łagodzą wiele chorobowych objawów. Począwszy od schorzeń zwyrodnieniowych kręgosłupa, poprzez wszelkiego rodzaju schorzenia reumatyczne, aż do chorób skórnych. By w pełni wykorzystać ich dobroczynne właściwości potrzeba przynajmniej kilku zabiegów. Spis treściKąpiele siarczkowe: wskazaniaKąpiele siarczkowe: przeciwwskazania Kąpiele siarczkowe to kąpiele lecznicze, z zastosowaniem naturalnej solanki siarczkowej, której skład to bezsprzeczne źródło zdrowia. Zawiera ona aktywne związki siarki oraz makro i mikroelementy ( jod, brom, bor, fluor). Kąpiel trwa ok. 10-15 minut, odbywa się w wodzie o temperaturze zbliżonej do temperatury ludzkiego ciała, czyli ok. 36 stopni Celsjusza. Zwykle zaleca się serie zabiegów, wykonywanych trzy, cztery razy w tygodniu. Po każdym zabiegu pacjent musi kilkadziesiąt minut poleżeć, w tym czasie mija też zazwyczaj lekkie zaczerwienienie skóry, które jest normalną reakcją skórną na kontakt z solanką siarczkową. Po kąpieli siarczkowej można wziąć prysznic dopiero po około dwóch, trzech godzinach. Chodzi o to, żeby aktywne związki, które przeniknęły przez skórę, miały czas zadziałać i wpłynąć prozdrowotnie na organizm. Lekarz może zlecić kąpiele całościowe, wtedy pacjent zanurzony jest w wodzie aż do linii serca. Praktykowane są też kąpiele częściowe np. samych nóg lub rąk do łokci. I w jednym, i w drugim przypadku zazwyczaj zaleca się 10-15 zabiegów, dopiero po tym czasie można zauważyć pozytywne efekty terapii. Utrzymują się one mniej więcej około 8-12 miesięcy, dlatego wskazane jest powtarzanie kuracji raz do roku. Czytaj też: Sól gorzka - działanie i zastosowanie. Kąpiele solankowe Kąpiele siarczkowe: wskazania Kąpiele siarczkowe łagodzą wiele różnych dolegliwości. Działają przeciwzapalnie i przeciwbólowo, dlatego świetnie sprawdzają się przy wszelkiego rodzaju zwyrodnieniach kręgosłupa, dyskopatiach, neuralgiach, rwie kulszowej. Dodatkowo kąpiel siarczkowa wpływa na tkankę łączną, przyspieszając jej regenerację, dlatego przynosi pozytywne rezultaty w przypadku schorzeń reumatycznych, choroby zwyrodnieniowej stawów, reumatoidalnego zapalenia stawów, tzw. ZZSK, czyli zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa, czy łuszczycowego zapalenia stawów. Na tym nie koniec wskazań do kąpieli siarczkowych. Badania pokazują, że zawarte w niej aktywne składniki przenikają przez skórę przyczyniając się do poprawy mikrokrążenia, obniżenia poziomu cholesterolu, regulują poziom glukozy we krwi i kwasu moczanowego, dzięki czemu kąpiele są wskazane dla osób zmagających się z miażdżycą naczyń tętniczych, cukrzycą, dną moczanową. Kąpiele siarczkowe zaleca się też pacjentom, którzy mają problemy skórne. Dobroczynny wpływ solanki siarczkowej na skórę można już poczuć w chwili zanurzenia się w wodzie. Pierwsze co można zauważyć to fakt, że naskórek bardzo szybko staje się miękki, bardziej elastyczny, a skóra, nawet ta z tendencją do rogowacenia ulega wygładzeniu. Ponieważ kąpiele siarczkowe mają działanie antybakteryjne leczy się nimi wszelkiego rodzaju choroby skóry, zmiany łojotokowe i trądzikowe, łuszczycę, atopowe zapalenie skóry, twardzinę. Czasem lekarze polecają też kąpiele siarczkowe na problemy związane z narządami rodnymi, bolesne miesiączkowanie oraz w stanach po urazach lub przeciążeniach narządu ruchu, bo przyczyniają się do zmniejszenia obrzęków, a zaraz poprawiają ruchomość stawów. Wpływają też na podniesienie ogólnej odporności i jak wszystkie zabiegi związane z wodą – działają relaksująco. Nie tylko obniżają napięcie nerwowe, przeciwdziałają przemęczeniu i ogólnemu wyczerpaniu. Poprawiają też nastrój i dodają energii. Kąpiele siarczkowe: przeciwwskazania Przeciwwskazania do kąpieli siarczkowych są podobne jak w przypadku innych zabiegów z zakresu balneoterapii. Obejmują przede wszystkim nadwrażliwość na związki siarki, stany po zawale serca, zaburzenia rytmu serca, zaawansowane zapalenie żył. Przeciwwskazaniem jest też nieustabilizowana choroba wieńcowa, bardzo niskie lub niestabilne ciśnienie krwi, choroba nowotworowa, przewlekłe stany zapalne wątroby i trzustki oraz ciąża lub karmienie piersią. Zabiegów nie można wykonywać w trakcie przechodzenia nawet najmniejszej infekcji, której towarzyszy stan podgorączkowy oraz w sytuacji stanu zapalnego organizmu. U osób w podeszłym wieku wykonuje się zazwyczaj kąpiele częściowe, zamiast całościowych, ale wszystko zależy od wskazań lekarza. Co to jest gorączka? Gorączka jest częstym i powszechnym objawem. Przyjmuje się, że prawidłowa ciepłota ciała wynosi 36,6°C. Jest to słuszne, o ile mierzy się ją pod pachą – za pomocą tradycyjnego termometru elektronicznego, termometru rtęciowego lub ciekłokrystalicznego (obecnie termometry rtęciowe wycofano z użycia, rtęć zastąpiono stopem metali, wykorzystywanym właśnie w tzw. termometrze ciekłokrystalicznym). Dokładniejszy jest pomiar w ustach – o trzy kreski wyższy – albo pomiar ciepłoty rektalnej (mierzonej w odbytnicy, zwłaszcza u małych dzieci, ten pomiar jest bardzo dokładny). Prawidłowo wynosi on o pięć kresek więcej niż pod pachą. Identyczny wynik (37,1°C) otrzymuje się mierząc temperaturę w uchu, na błonie bębenkowej. Ta ocena zajmuje mało czasu i dlatego jest chętnie stosowana w szpitalu, trzeba jednak pamiętać, że pomiar ten bywa niedokładny z powodu obecności woskowiny. Przyjmujemy, że punktem wyjścia jest staranny pomiar temperatury pod pachą, a prawidłowa jej wartość wynosi 36,6°C. Warunkiem bezwzględnym „starannego” pomiaru jest silne ściśnięcie przez chorego termometru pod pachą i odpowiednio długi czas pomiaru – w termometrach elektronicznych pomocna bywa sygnalizacja dźwiękowa. Problemem jest też ścisła definicja gorączki. Przyjmujemy, że za gorączkę uważa się ciepłotę ciała powyżej 38,0°C. Zakres 37,1–38,0°C to tak zwany stan podgorączkowy. Jakie jest znaczenie biologiczne gorączki? Jak ona powstaje? Gorączka to jeden z podstawowych mechanizmów obronnych organizmu, który powstał jako nieswoiste wsparcie dla układu odpornościowego w odpowiedzi na atak czynników zakaźnych (bakterii, wirusów, grzybów, pasożytów itp.). Bardzo często u chorego występuje miejscowa reakcja zapalna, powstająca we wrotach zakażenia (np. gardło w anginie paciorkowcowej, jelita w pełzakowicy, czyli amebiozie, lub wątroba w przebiegu WZW), na którą organizm reaguje dodatkowo objawem ogólnym (ogólnoustrojowym, dotyczącym całego organizmu), jakim jest gorączka. W wyższych temperaturach wiele bakterii rozmnaża się gorzej, niektóre wręcz giną. Należy jednak pamiętać, że gorączka jest bardzo niecharakterystycznym objawem chorobowym, który nie tyle świadczy, że organizm został zaatakowany, co raczej, iż organizm uznał, że został zaatakowany. To ważne rozróżnienie. Podwyższona temperatura ciała jest, jak wspomniano, ogólnoustrojowym objawem jakiejkolwiek reakcji zapalnej, a więc najczęściej skutkiem zakażenia (przez bakterie, wirusy czy pasożyty). Pojawia się jednak także wówczas, gdy stan zapalny ma podłoże: alergiczne, a więc, gdy układ odpornościowy błędnie rozpoznaje obce, lecz zupełnie niegroźne czynniki, czyli antygeny, jako niebezpieczne i podejmuje niepotrzebną walkę (jest to właśnie istota alergii); autoimmunizacyjne, gdy pomyłka układu odpornościowego polega na rozpoznaniu własnych fragmentów, czyli antygenów (tzw. autoantygenów) jako obcych i groźnych; problem jest poważniejszy niż w chorobach alergicznych, gdyż w tych ostatnich wyleczenie często uzyskuje się poprzez eliminację alergenów z otoczenia, natomiast w przypadku autoantygenów owa eliminacja nie jest możliwa; zapalenia „jałowego”, czyli pojawiającego się w tkance pomimo braku jakiegokolwiek zakażenia; przykładem tej grupy przyczyn gorączki jest dokonany zawał serca: komórki objęte obszarem zawału giną, ognisko zawału staje się martwe i jest wtedy rozpoznawane jak ciało obce, wywołuje stan zapalny (miejscowo) i objawy ogólne, wśród nich właśnie gorączkę. Długotrwała gorączka może też być ważnym objawem nadczynności tarczycy lub nowotworu. W przebiegu gorączki: kurczą się naczynia krwionośne skóry (dlatego osoba, u której narasta gorączka, jest blada, oddaje ona wówczas przez powłoki mniej ciepła i zaoszczędza je); zaczynają drżeć mięśnie szkieletowe (popularne dreszcze); w czasie pracy mięśni, jak zawsze, uwalniają się znaczne ilości ciepła; napinają się mięśnie przywłosowe („gęsia skórka”); spalana jest tkanka tłuszczowa, zwłaszcza tak zwany tłuszcz brunatny; zwiększa się aktywność hormonów tarczycy, dzięki czemu, w uproszczeniu, energia powstająca w procesach metabolicznych w organizmie nie jest wykorzystywana efektywnie (np. do pracy czy syntezy związków chemicznych), ale rozpraszana w organizmie właśnie pod postacią ciepła. Innym stanem przebiegającym z podwyższoną temperaturą ciała jest hipertermia. Występuje wtedy wzrost temperatury do bardzo wysokich wartości (40–42°C), który nie podlega sprzężeniu zwrotnemu ujemnemu (niczym termostat, który się popsuł). Hipertermia jest stanem zagrożenia życia, gdyż dochodzi do dramatycznego przegrzania organizmu. Utrzymująca się wysoka temperatura ciała grozi uszkodzeniem czynności białek i błon komórkowych, uszkodzeniem i obumieraniem komórek (między innymi neuronów mózgu), niewydolnością wielu narządów organizmu i śmiercią. Przykładowymi przyczynami hipertermii jest uszkodzenie mózgu w udarze cieplnym (porażeniu słonecznym), zmianach naczyniowych mózgu (zator, wylew) lub nowotworowych (uszkadzających ośrodek termoregulacji), a także działanie pewnych rzadko stosowanych leków – do znieczulenia ogólnego w czasie operacji – u nadwrażliwych osób. Podłoże nadwrażliwości jest genetyczne, a sam zespół nosi nazwę hipertermii złośliwej. Niektóre charakterystyczne postaci stanu podgorączkowego i gorączki Fizjologicznie stan podgorączkowy jest częsty w czasie ciąży i w drugiej fazie cyklu miesięcznego, a także w wysiłku fizycznym i emocjach, gdy działa układ sympatyczny. Należy pamiętać, że u większości ludzi w związku z dobowym cyklem aktywności życiowej, temperatura ciała jest o parę kresek wyższa po południu, niż rano (tradycyjna wartość 36,6°C odnosi się z reguły do pomiaru porannego). U osób gorączkujących ta charakterystyczna cecha, czyli tor gorączki, jest przeważnie zachowana i ciepłota ciała jest po południu wyższa o około 1–1,5°C od porannej – jest to typowy tor gorączki. Jeśli tor ten przebiega odmiennie, taką gorączkę określa się jako: stałą – różnica temperatury porannej i wieczornej jest mniejsza niż 1°C, trawiącą – różnica ponad 2°C; jej skrajna odmiana to gorączka hektyczna (różnica ponad 3°C), przy czym często temperatura poranna jest prawidłowa lub wręcz obniżona; przerywana (inaczej okresowa) – gorączka co trzeci lub czwarty dzień; dwugarbna, pojawienie się wysokiej gorączki przez parę dni, potem po krótkiej poprawie ze stanem podgorączkowym – ponownie wysoka ciepłota ciała, przy czym tor dzienny jest zwykle typowy. Co robić w razie wystąpienia gorączki? O postępowaniu decydują: okoliczności powstania gorączki, tor i szybkość jej narastania oraz objawy towarzyszące (zwłaszcza stan ogólny gorączkującego). Jeśli chory lub jego rodzina mają wątpliwości, jak postąpić, należy zawsze zgłosić się do lekarza. Krótkotrwały wzrost ciepłoty ciała nie jest w zasadzie powodem do niepokoju. Z reguły jego przyczyną jest pospolita infekcja, przeziębienie lub zatrucie pokarmowe. Zwykle objawy, na przykład ropnej anginy, zapalenia płuc, ostrej biegunki i infekcji wirusowej są na tyle charakterystyczne, że wysuwają się na pierwszy plan. Wzrost temperatury jest naturalnym objawem obrony organizmu, prawidłowo reagującego na zakażenie. Gorączka uzupełnia tu obraz choroby, wymaga więc bezwarunkowo zgłoszenia się do lekarza, przyjęcia zleconych leków i zwykle pozostania w łóżku. Odmienne postępowanie dotyczy czterech sytuacji klinicznych. Po pierwsze, gdy gorączka jest niewysoka (nie sięga 39°C) i – poza uczuciem rozbicia, bólami mięśni i głowy – nie ma innych objawów choroby, a stan chorego jest dobry. W takim przypadku najbardziej prawdopodobna jest infekcja wirusowa. Można rozważyć wstrzymanie się z wizytą u lekarza, podanie dostępnych bez recepty leków przeciwgorączkowych (np. kwasu acetylosalicylowego, ibuprofenu, paracetamolu) i odpoczynek w łóżku. Należy zachować zdrowy rozsądek, można też oprzeć się na wcześniejszych doświadczeniach (np. rodzice znają wrażliwość dzieci na pospolite infekcje, u niektórych osób podobne niegroźne dolegliwości powtarzają się na przestrzeni lat, itp.). Zazwyczaj też gorączka utrzymująca się mniej więcej do tygodnia (5–7 dni) nie musi świadczyć o ciężkiej chorobie, gdyż właśnie taki czas jest potrzebny, by układ odpornościowy wytworzył swoiste przeciwciała i komórki precyzyjnie niszczące czynnik zakaźny. Z drugiej strony, jeśli gorączka i towarzyszące jej rozbicie nie zmniejszają się i temperatura spada tylko po lekach a potem nawraca, należy się udać do lekarza. Po drugie, niepokój musi budzić gorączka współistniejąca z bardzo poważnymi objawami i ciężkim stanem chorego. Oto kilka charakterystycznych przykładów: silny ból głowy z zaburzeniami świadomości; kaszel, katar, zapalenie spojówek ze światłowstrętem, dwugarbny tor gorączki; angina (ropne zapalenie gardła i migdałków) z plamistą, czerwoną wysypką; duszność, kaszel suchy lub wilgotny, często ból w klatce piersiowej; nudności, wymioty, zatrzymanie stolca i wiatrów, silny ból brzucha; pieczenie przy oddawaniu moczu, jego częste oddawanie i niekiedy krwiste zabarwienie, czasem także ból okolicy lędźwiowej; względnie niewysoka gorączka, z niestrawnością, wymiotami, odbarwionym stolcem i rozwijającą się w ciągu kilku dni żółtaczką. Każdy taki stan bezwarunkowo wymaga natychmiastowej konsultacji lekarskiej, a w razie konieczności – hospitalizacji. Po trzecie, poważny niepokój budzi każda, nawet niewysoka (poniżej 39°C) gorączka, której nie towarzyszą charakterystyczne objawy chorobowe, a która trwa długo, nie da się więc odnieść jej do „banalnej infekcji wirusowej”. Dla takich stanów wprowadzono pojęcie gorączki o nieznanej przyczynie. Rozpoznaje się ją, gdy przekracza 38°C i trwa dłużej niż trzy tygodnie. Należy wówczas bezwarunkowo zgłosić się do lekarza. Po czwarte, u nielicznych chorych pojawia się szybko bardzo wysoka ciepłota ciała i jest to opisana wyżej hipertermia, a nie gorączka. Dlatego każdy wzrost ciepłoty ciała powyżej 40°C wymaga szybkich i energicznych działań: podania kwasu acetylosalicylowego (1g) lub paracetamolu (1g) i dużej ilości zimnych płynów, a jeśli to nie wystarcza, obłożenia chorego mokrymi zimnymi prześcieradłami lub lodem i zastosowania chłodnych kąpieli. Konieczne jest zgłoszenie się na SOR lub wezwanie karetki pogotowia ratunkowego. Podsumowując, gorączka może być zarówno niebudzącym niepokoju objawem naturalnej obrony organizmu przed niegroźną infekcją, jak i objawem ciężkiej choroby, zagrażającej życiu. Jak lekarz diagnozę ustala rozpoznanie w odniesieniu do gorączki? Lekarz zbiera wywiad, bada chorego i w razie potrzeby zleca badania dodatkowe. Te ostatnie przeważnie nie są potrzebne w razie typowych objawów chorobowych (angina, zatrucie pokarmowe, zapalenie oskrzeli), zwłaszcza gdy chory jest w dobrym stanie i nie wymaga hospitalizacji. Należy dokładnie opisać lekarzowi objawy towarzyszące, na przykład ból głowy, brzucha, silne bole mięśni, pleców, kaszel. Należy także opowiedzieć o okolicznościach mogących sprzyjać zachorowaniu na określone choroby, takich jak niedawna podróż zagraniczna, zwłaszcza do krajów tropikalnych, ukąszenie przez kleszcze, przyjmowanie leków, w tym także dostępnych bez recepty, a nawet ziół. Badając pacjenta z gorączką lekarz zwraca uwagę na wysypki skórne, stan błon śluzowych, ślinianek, zmiany osłuchowe nad płucami, sercem, bolesność miejscową lub uogólnioną jamy brzusznej lub lędźwi bolesność miejscową i obrzęk kończyny dolnej, nieraz z zaczerwienieniem wzdłuż przebiegu żyły, ból, zaczerwienie, ocieplenie i obrzęk stawów. Z reguły w chorobach zakaźnych powiększone są węzły chłonne. Rozpoznając chorobę, stojącą za gorączką lekarz może zlecić badania laboratoryjne. W razie podejrzenia infekcji często wykonuje się morfologię krwi obwodowej z rozmazem krwinek białych. Inna często wykonywana analiza to badanie ogólne moczu. Często uzupełnia się ją posiewem moczu wraz z antybiogramem, by ustalić, jaki lek będzie najlepszy dla chorego. Ponadto lekarz może zlecić inne badania, w zależności od podejrzewanej przyczyny gorączki (np. CRP, OB., AlAT, AspAT, amylaza, czynnik reumatoidalny). W razie problemów diagnostycznych, zwykle już w warunkach szpitalnych, lekarz zleca badania mikrobiologiczne, takie jak posiewy krwi w kierunku bakterii tlenowych i beztlenowych, badania plwociny w kierunku gruźlicy i innych zakażeń drzewa oskrzelowego (nieraz z antybiogramem), badanie płynu mózgowo-rdzeniowego lub badania serologiczne swoiste dla poszczególnych czynników zakaźnych (wirusów, bakterii i pasożytów). Może także zlecić badania dodatkowe obrazowe, takie jak USG jamy brzusznej, echokardiografia serca, tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny obszarów podejrzanych o ognisko chorobowe stanowiące przyczynę gorączki, niekiedy scyntygrafia kości oraz badanie ultrasonograficzne naczyń. Jakie są sposoby leczenia gorączki? Wyżej podano, w jakich okolicznościach można samemu w domu radzić sobie z gorączką. Trzeba podkreślić, że walka z tym objawem ma ograniczony sens, dopóki nie zna się jego przyczyny. Działanie powinno się opierać na prostym założeniu, dotyczącym zarówno postępowania pacjenta w domu, jak i lekarza w przychodni lub szpitalu: gorączka jest mechanizmem obronnym, więc celem leczenia jest jej ograniczenie, a nie zbicie do wartości prawidłowych. Zbyt wysoka gorączka jest ciężkim, trudnym do zniesienia objawem. Jeśli trwa długo, prowadzi do wyniszczenia chorego. Trzeba więc podawać leki przeciwgorączkowe, lecz cały czas obserwować chorego, aby upewnić się co do wystąpienia pospolitego zakażenia czy też, by podjąć bardziej intensywną i bardziej szczegółowo ukierunkowaną diagnostykę. Podsumowując, lekarz podejmuje terapię u chorego z gorączką, ustalając i lecząc przyczynę gorączki. Co robić po zakończeniu leczenia i aby uniknąć wystąpienia gorączki? Część chorób, powodujących gorączkę, wymaga rekonwalescencji po leczeniu. Należy przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących postępowania po chorobie wywołującej gorączkę. Odpowiedz w tym temacie Dodaj nowy temat Poprzednia 1 2 Dalej Strona 1 z 2 Rekomendowane odpowiedzi Gość Monika Bardzo proszę o szybką odpowiedź. Mam ojca po drugim zawale, (prawdopodobnie, bo dokładnie lekarze nie mogą w obecnej sytuacji zdiagnozować). zasłabła, bardzo długo czekalismy na karetkę, reanimacja trawała ponad godzinę. Teraz leży w śpiączce, oddycha przez respirator, tętno w przedziale 72-90. Brak jakich kolwiek odruchów, był badany neurologicznie, stwierdzono uszkodzenie kory mózgowej, brak odruchu kolanowego, nie reaguje na światło. Od poniedziałku kilka razy nieprzytomnie otworzył oczy i 1 raz ruszył ręką. Czy jest jeszcze jakaś nadzieja, ze odzyska przytomność. Gdzie mogę znaleźć wiecej informacji na ten teamt. czy ktos spotkał sie z podobnym przypadkiem? Pozdrawiam Monika Karwat Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość Dorota Ja miałam ojca w podobnym stanie!! nigdy nie odzyskał świadomości !! to co przeszliśmy to był horror!! Co nie znaczy ,że twoj ojciec nie obudzi sie!! Badz dobrej nadzieji!! Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość Dorota Jezeli mozesz to odezwij sie , podziele sie z Tobą tym co przeszłam !! Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość Wisnia mojej dziewczyny rowniez mial ponad miesiac w szpitalu ale niestety nie odzyskal kto wie...trzeba byc dobrej mysli Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość marta witam. mój ojciec jest w takim samym stanie jak wój juz od 6 potrzebuję informacji na ten temat. Rozumiem Cię dokładnie. Pozdrawiam. Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość Magda Witam, ja mam taka sama sytuacje z moim temu miał zawaz bardzo ciezki z powikłaniami(zatrzymanie serca reanimacja).W 3 dobie zaczeto mu odstawiać leki nasenne , jak do tej pory narazie tylko otwiera oczy i rusza jedną nic lekarze nadzieje że bedzie wszystko dobrze,bo przeciez ludzie wybudzaja sie ze śpiaczek i sa czekać i zaufać tylko ktoś chce sie podzielic swoimi doswiadczeniami to proszze pisać pozdrawiam wszystkich gorąco tomagpol@ Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość Iwona Witam moja ciotka leżała ponad cztery miesiące w śpiączce także po zawale moim zdaniem reagowała na światło i na bodżce zewnętrzne niestety dostała zakażenia i gorączki mózgu i przedwczoraj zmarła smutno jest bez niej miała dopiero 33 lata Mam nadzieję że w waszym przypadku się uda wybudzić ojca pozdrawiam Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość andre to jest hipochondria weź się do solidnej roboty, najlepiej do kopania rowów. Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość aza CHyba znalazłeś/ąś się tu przypadkowo????????????PROSTAKU Mam nadzieję, że twojej wypowiedzi IDIOTO czy IDIOTKO nie przeczytają dziewczyny piszące wcześniej. brak słów - gdzie twoja empatia - jesli wiesz co to znaczy - choć watpię po tym *kopaniu rowów* Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi mam pytanie ,w niedziele moja mama miala drugi zawal , pierwszy byl dwa miesiace temu ,teraz przy lekarzach mama stracila przytomnosc,robili jej masaz serca i podali leki po zabraniu do szpitala odrazu podali jej leki ,byla dwa dni pod ich wplywem nieprzytomna ,teraz mija trzecia doba po odstawieniu lekow a mama nadal jest nieprzytomna lekarze mowia ze trzeba czekac ..... oddycha sama bez respiratora ale nie ma z nia kontaktu i nie wiadomo kiedy sie wybudzi tak mowia lekarze , czy ktos moze mi powiedziec jaja jest szansa i czy wogole moja mama sie wybudzi i bedzie taka jak dawniej ? Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość mg Niedawno mój tata miał operację,ale nie miał to operacja planowana,miał po niej wrócić do domu i z nami zapadł w śpiączkę, dostał gorączki mózgowej i ludzie wychodzą z różnych ciężkich kiedyś bardzo ciężko chorowałam i nie dawano mi wielkich szans,ale się nie udało się mojemu tacie, smutno jest bez niego i pusto, lecz trzeba wierzyć, być przy chorej osobie to na pewno dodaje wszystkich Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość ala we wtorek po zatrzymaniu akcji serca mój tata zapadł w śpiączkę ..lekarze nie dawają nam nadziei ze z tego wyjdzie ..czy ktos mógłby zemną pgadac?? Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość dotty Hej. Ze spiączkami jest naprawdę bardzo różnie. Niektórzy z tego wychodzą, inni nie. Lekarze zwykle wolą uprzedzić, że najgorsze też jest możliwe, ale nie są wyrocznią. Na intensywnej terapii są pewne reguły, ale też można czasem odwiedzić pacjenta. Wykorzystajcie tę okazję, może to pomóc ojcu i się wybudzi, albo wam w oswojeniu się z taką sytuacją (w ostateczności - w pożegnaniu się). Warto mieć nadzieję, ale lepiej też przygotować się i na ten najgorszy scenariusz. Staraj się nie zaniedbywać innych członków rodziny, im też jest ciężko, ale to oni mogą być największym wsparciem. Nie bój się porozmawiać z nimi o swoich wątpliwościach i lękach, ale zrób to z wyczuciem, bo nie każdy musi być już teraz gotowy na rozmowę. Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość Hela 754 Witaj Ala! Może jeszcze za wcześnie, aby o wszystkim przesądzać. Cuda się zdarzają. Przeszłam taki koszmar 10 lat temu. Mój mąż po zatrzymaniu krążenia był w śpiączce 3 miesiące i już się nie obudził, ale to nie oznacza, że w przypadku twojego taty ma być tak samo. Zyczę cierpliwości i wytrwałości Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość Mania6796 Witam wszystkich. Pisze tutaj zeby Wam powiedziec, ze spiaczka po zawale serca nie jest końcem. Właśnie mojego przyjaciela mama z tego wyszła :) Leżała w śpiączce ok tygodnia .. I obudzila sie :) Trzeba tylko wierzyc i modlic sie... Ja tak wczoraj zrobilam a dzisiaj dostalam wiadomosc, ze sie obudzila :) Bardzo się ciesze! Pozdrawiam Was i trzymam kciuki za Waszych znajomych/rodzine :) Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Mój tata też jest w spiączce 12 dzień i od dwóch dni ma gorączkę i lekarze nie wiedzą od czego ja ma martwie się czy to nie jest jak piszecie ta gorączka mózgu co mam powiedzieć lekarzowi żeby zdiagnozował czy to jest ta gorączka mózgu i czy to można jakos zdiagnozowac prosił bym bardzo o jak najszybszą odpowiedz jeżeli miał ktoś taką sytuację Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość ela2294 Mam też taki problem trzy dni temu pogotowie zabrało mojego wujka jest on dla mnie jak ojciec i okazało się że też miał rozległy zawał i jest w śpiączce na dodatek dostał zapalenia płuc i wysokiej temperatury ale gdy go głaskałam po ręce to natychmiast podniósł mu się puls czy on może mnie słyszał ? nie wiem ,nie wiem co mam robić jak to długo może potrwać bo lekarze każą czekać i czekać! Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Witam mam pytanie do was czy orietujecie sie jakie sa sznase ze osoba z zastawka po zawale sie wybudzi ;((( moj ojciec wlasnie lezy na intensywnej pod respiratorem ale mózg zyje lecz lekarze niedaja mu szans... Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość ela2294 Niestety mój wujek się nie wybudził ze śpiączki i zmarł w piątek,co chwile łapał jakieś bakterie które powodowały wysoką temperaturę i to osłabiało organizm. Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Moja mama tez miała zawał i identyczna sytuacje tyle ze nie odzyskała przytomnosci poniewaz mózg umarł zyła 2 doby pod respiratorem gdzie co jakis czas serce przestawało bic az w koncu reanimacja nie przyniosla skutku i zmarła....nie miała zadnych oznak zyciowych nawet nie wiem czy mnie słyszała.............. Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi wyrazy wspolczucia.. Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość Ila Witajcie Moja mama(wtedy 44 lata) w kwietniu 2009 roku dostała silny zawał serca w skutek którego zatrzymała się akcja serca na czas 40 10 minut reanimacje prowadził mój tata potem ratownicy z pogotowia po 4 elektrowstrząsach powróciła akcja domu zabrało ją pogotowie na własnym oddechu lecz niestety po paru godzinach wprowadzili mame w głębszy stan śpiączki i konieczne było podłaczenie 16 dni nie mogli wybudzić jej ze śpiączki,dopiero wykonanie tracheotomii spowodowało lekarz nie dawał szans, to przebudzenie okrzykneli cudem szpitala i lekarze schodzili się oglądać ten niesamowity bardziej że mama przed zawałem chorowała już na toczeń trzewny nie mówiła, nie siadała, zachowywała się jak autystyczne dziecko, nie potrafiła głowy utrzymać a jej ręce i nogi były targane przez bezwarunkowe skurcze pobyt w szpitalu przestał być dochodowy dla szpitala wypisali mame nie patrząc na jej się z pracy, wróciłam do rodzinnego domu i podjęłam tą walke o życie i dramatyczne chwile nie do z czasem zaczęłą sama jeść, siadać potem chodzić i pamięć :( Była na etapie 17 latki tak sama mówiła w związku z tym że jej mama zmarła kilka lat temu kilka razy dziennie w domu była rozpacz bo na nowo przeżywała tą nie traktowała jak córkę tylko jak zupełnie w innym zimy nabrała już sił na tyle że uciekała mi z domu a kiedy zamykałam drzwi na klucz dochodziło do niesamowitego ataku agresji, dziś nosze blizny po paznokciach po tamtym okresie, wielokrotnie podbiła mi oko, uciekała do pracy, w okresie września ubierała się codziennie o 5 rano na galowo i chciała iść do szkoły co zawsze kończyło się krzykami rozpaczka wiosne 2010 trochę zaczęło się poprawiać minęła ta dodam że cały czas mieliśmy psychiatre w konsultacji i leki wspomagające prace mogę powiedzieć że stan mamy jest rewelacyjny w porównaniu do tamtego mówi prawie że normalnie nadal nie pamięta,wszystko co było kiedyś przypomniała sobie ale to co dzieje się teraz danego dnia ucieka wróciłam do swojego domu i tygodniami na zmiane zajmuje sie mama razem z wraca ode mnie to po godzinie juz nie pamieta ze byla u wiem co moge jeszcze zrobic aby usprawnic prace mózgu i jakość życia mojej nie potrafie sobie z tym poradzic a mam 25 lat a w domu jeszcze jest siostra w wieku 13 gdzie jej obecność mamy jest o jakieś rady lub namiary na specjalistów. Jestem z Bydgoszczy A do wszystkich osób które przechodzą swój dramat z ukochnymi w śpiączce chce żeby mój przykład dał nadzieje, ja nawet przez chwile nie zwątpiłam i się udało wbrew wszystkiemu. Ja byłam całe dnie na oiomie i stymulowałam mame lekarze pozwalali mi na to bo nie dawali żadnych mp4 wkładałam mamie słuchawki do uszu z jej ulubioną muzyką,kupowałam lizaka wkładałam troche do ust żeby był smak i co najważniejsze wprowadziłam swojego rehabilitanta bo każdy dotyk głoś to bodziec zewnętrzny który prowadzi do wybudzenia żebyście byli przy chorym mama jak była zdrowa zawsze rozpoznawała mnie po krokach dlatego zawsze kiedy jechałam na oiom szlam w obcasach pukałam ile wlezie masowałam mówiłam śpiewałam to naprawde działa najpierw leciały lekko łzy przez zamknięte powieki potem pojawiał się uśmiech szybsze tętno świadczy o tym że pacjent słyszy nikt mi nie powie że jest inaczej, w końcu to go motywuje do walki to że go rodzina kocha i walczy też o niego aż w końcu otworzy oczy wierzcie mi i nie poddawajcie się!!!! Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość Wiera Moja mama jest w śpiączce po zawale. Najpierw ją reanimowali a potem przewieźli na oiom. Leży tam drugą dobę. Jest pod respiratorem, nie reaguje na żadne leki. Niestety jej wiek działa na jej niekorzyść. Jeszcze mamy nadzieję, ale w sumie jesteśmy załamani. Modlimy się, odwiedzamy ją, mówimy do niej. Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość Agnieszka28 Mam nadzieję, że historia mojego Taty doda Wam wiary :) Mój Tata miał rozległy zawał 3 października 2011. Pojechał po Mamę do pracy i w samochodzie serce przestało mu bić. Zauważył to przechodzący obok pan i wyciągnął go z samochodu, zadzwonił po karetkę i reanimował go do czasu jej przyjazdu. Załodze ambulansu udało się przywrócić mu akcję serca, ale Tata nie odzyskał przytomności. W szpitalu został podłączony do respiratora. Następnego dnia próbowano go wybudzać, ale nie podjął samodzielnego oddychania. Drugiego dnia zaczął sam się wybudzać. Przez pierwsze dni nie było z nim kontaktu. W czwartek ( był bardzo niespokojny, miał przywidzenia, zachowywał się agresywnie w stosunku do pielęgniarek. Niestety z tego powodu musiał mieć spięte ręce i nogi. W piątek razem z Mamą rozmawiałyśmy z lekarzem, który powiedział, że taki stan może trwać ok 3 tygodni i jest tylko/aż 60% szans, że Tata będzie normalny. W sobotę nastąpił przełom i nagle dawny Tata powrócił. Co prawda ma lukę w pamięci - nie pamięta ostatnich 3 tygodni, ale dzisiaj został wypisany do domu. Bardzo szybko wrócił do zdrowia, co zaskoczyło zarówno pielęgniarki jak i lekarzy, którzy już niejedno widzieli. Trzeba wierzyć, że wszystko będzie dobrze i tak będzie. Życzę Wam i Waszym bliskim dużo wiary, a przede wszystkim zdrowia. Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Gość oceeana WITAM moja ciocia przewróciła sie w pracy miała zawał serca leży już ok 2 tygodni w śpiączce lekarze mówią ze powinna się juz sama wybudzić lecz jeszcze sie nie wybudziła, oddycha z nia respirator lekarze mówią ze jej mózg juz nie funkcjonuje i ze mamy sie przygotować na gorsze cioci juz 2 raz leciała łezka i poruszyła brwiom jak lekarz poświecił jej w źrenice , lekarze mówili ze jest iskierka nadzieli lecz za pare dni mówili ze jest z nia zle parę razy miała zatrzymanie serca . nie wiem co mam juz o tym myslec czy ktos miał podobna sytuacje?? i i czy da sie z tegoo wyjsc :(((( Cytuj Udostępnij tę odpowiedź Odnośnik do odpowiedzi Poprzednia 1 2 Dalej Strona 1 z 2 Podobna zawartość Przez Gość Żyrardów92 Witam! Mam bardzo ważne pytanie moja mama w czerwcu miała poważny zawał serca mięśnia dolnego, ma wstawione 2 albo 3 stenty nie wiem dokładnie będzie brała leki do końca życia. Dość często sie denerwuje i pali papierosy ale ma specjalną dietę, chciałbym sie dowiedzieć ile lat można żyć po wstawieniu stentów, wiem że to może głupio brzmi ale jest to dla mnie bardzo ważne pozdrawiam i czekam na odpowiedź. Przez Gość Wisnia Witam moje dziewczyny (41lat) mial zawal i od kilku dni jest w powiedzieli ze za dlugo mal niedotlenienie mozgu ale on sie rusza...rekami,nogami, ktos moze wie jak dlugo moze takie cos trwac i jaka jest szansa na to ze jak sie wybudzi to bedzie wszystko ok?prosze o pomoc. Przez Gość renata czy chory po zawale może jeść surowy czosnek?jeśli nie surowy to czy można chociaż dodawać do potraw podczas gotowania? Przez ewi Witam wszystkich. Mama mojego bliskiego znajomego parę dni temu dostała udaru mózgu. Wezwano pogotowie, kiedy ją zabrali normalnie kontaktowała i było coraz lepiej. W karetce jednak cos sie stało, stan się pogorszył i zapadła w śpiączkę. Wyryto krwiaka, który pękł i wywołał on rozległy krwotok wewnętrzny. Lekarze uważają ze szanse na wyjście ze śpi śpiączki są znikome, a jeśli uda się to czeka ją całkowity paraliż wszystkich kończyn. Znajomy jest całkowicie załamany, nie wiem jaki sposób mu pomóc. Czy ktos z Was spotkał sie może z podobnym przypadkiem???? czy sa sa szanse na pwrót do zdrowia??????????? Przez grzegorzk86 Witam wszystkich.. Chciałbym się dowiedzieć, jak ze 100% pewnością potwierdzić bądź wykluczyć opcję przebytego zawału serca? Prawie 2 lata temu raz przydarzyła mi się bardzo nieciekawa sytuacja z moim sercem (prawdopodobnie, a właściwie to na pewno przez przyjmowanie benzodiazepin), dodam że miałem później ataki paniki i wiem co to jest nerwica sercowa, wtedy jednak, ten jeden raz to było zupełnie co innego i to od tego owa nerwica się u mnie zaczęła. Wcześniej byłem aktywny fizycznie i nic mi nie dolegało, a od tamtego okresu jak próbuję biegać czy ćwiczyć często odczuwam ból w klatce piersiowej i mam dodatkowe skurcze. EKG miałem robione wielokrotnie od tamtego okresu, nigdy nic nie wyszło. Echo serca robione 2 razy (1 raz około 2-6 tyg. po tamtym zdarzeniu, ostatnie ok. miesiąc temu). Czy EKG bądź Echo, które to badania zawsze wychodziły prawidłowo, wykluczają u mnie jakiekolwiek problemy z sercem i opcję przebytego zawału? Czy zawsze pozostaje jakiś ślad w echu po zawale, na całe życie? Czy może powinienem zrobić rezonans? Dziękuję z góry za odpowiedzi, pewnie jestem zbyt przewrażliwiony ale nigdy wcześniej przed owym zdarzeniem taki nie byłem, chciałbym mieć z tym w końcu święty spokój i móc o tym zapomnieć. Przez Ozi198 Witam mecze sie z nerwica 10 znana na tutejszym forum .Mam pytanie gdyż wczoraj sie bardzo zdenerwowalem z pewna osoba i boje sie o zawał . Jestem niewysłane bo nie mogłem zmrozyc oka ciagle gdy badałem puls miałem ponad 100 -120 teraz jestem wykończony i puls tez mam wysoki jest mi moze słabo boje sie ze mogę dostać zawał co myślicie ? Moje główne problemu w nerwica to dusznosci na przemian z derealizacja bądź uczucie mdlenia Kołłątaja serca itp Przez martyna Prosze o pomoc moj tata mial rozlegly zawal-tak powiedzial lekarz. Kiedy upadl na podloge pol godziny reanimowala go moja siosa pozniej 45 minut lekarze ale moj tata zmarl,choc podczas reanimacji lekarzy widzialm na monitorze ze serce dlugo zyblo i bilo slabo ale urzyto elektrowstrzasoe-czy to normalne??? Czy ktos wie co dzieje sie przy rozleglym zawale?? czy zdarza sie ze da sie po takim zawale normalnie zyc-gdy czlowiek przezyje?? Moj tata nie zyje nie moge sobie z tym poradzic nie wiemy co to oznacza ten rozlegly zawal lekarz mowil jeszcze cos o zawale kolnierzykowym czy kolnierzowym ale nikt nie slyszal o czyms takim-nawet nasz lerzarz rodzinny. czy moj tata umierajac cierpial??? prosze o odpowiedz Przez Gość Noemi Witam. Mój partner od dwóch dni zwija się z bólu. Okropnie bolą go plecy. Nie może się ruszać, nawet normalnie położyć, chwilami płacze z bólu. Ból promieniuje pod łopatkami. Dodam, że w zeszłym roku miał zawał serca, a 15 lat temu robioną punkcję krękosłupa. W dodatku ma bardzo stresującą pracę i często coś dźwiga. Byliśmy u lekarza, ale powiedział, że trzeba wykonać rezonans. Najbliższy jest 85 km od nas. W dodatku ludzie czekają na rezonans do 2 lat... Czy ktoś może wiedzieć co może ten ból powodować? Przez Gość beata witam wszystkich moze ktos sie znajdzie zeby ze mna pogadac na temat zawalu serca Kto jest online? 0 użytkowników, 0 anonimowych, 313 gości (Zobacz pełną listę) Brak zarejestrowanych użytkowników online Najpopularniejsze Nowe dyskusje Najczęściej czytane Chmura tagów Gorączka to naturalny odruch obronny ludzkiego organizmu, który towarzyszy wielu chorobom. Kiedy temperatura Twojego ciała wzrasta, odczuwasz chłód, przeszywają Cię dreszcze i czujesz się osłabiony, dlatego chcesz zbić ją jak najszybciej. Okazuje się jednak, że nie każda zmiana temperatury ciała powinna Cię niepokoić. Kiedy warto udać się do lekarza? Czy istnieją domowe sposoby na zbicie gorączki? Co robić, gdy gorączka dopadnie Twoje dziecko? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziesz w naszym artykule. Zapraszamy do lektury!Przyjmuje się, że prawidłowa temperatura ludzkiego ciała to 36,6 stopni Celsjusza. Jest to jednak stan podręcznikowy, a zakres prawidłowości jest znacznie szerszy. Oznacza to, że temperatura pomiędzy 36 a 37°C nie powinna Cię niepokoić. Temperatura podniesiona do 38°C oznacza stan podgorączkowy, który może być objawem nadchodzącego stanu chorobowego i już na tym etapie warto zacząć ją zbijać. Gorączka rzędu 39°C – 40°C to wysoki stan gorączkowy, który może prowadzić do zmian zagrażających Twojemu zdrowiu, z kolei gorączka przekraczająca 41°C może powodować uszkodzenie białek w komórkach nerwowych, co może prowadzić do którą odczuwasz jako osłabienie, dreszcze i uczucie chłodu, działa na Twój organizm na wiele różnych sposobów. Co dzieje się w Twoim ciele, kiedy podnosi się jego temperatura?Jest to naturalny mechanizm naszego organizmu. Temperatura ludzkiego ciała zawsze najniższa jest w nocy i o poranku, a podwyższa się pod wieczór – tak samo dzieje się wtedy, gdy nie jesteś chory, a Twoja temperatura jest w normie. Jest to związane z poziomem kortyzolu we krwi, który zmienia się w ciągu doby. Termometr na podczerwień Diagnostic NC300, 1 sztuka EFFERALGAN 150 mg czopki przeciwgorączkowe, 10 sztuk Nurofen Forte dla dzieci smak pomarańczowy, 150 ml Ibuprom Max Sprint, 10 kapsułek Vicks Antigrip Complex leczenie objawów grypy i przeziębienia, 10 saszetek Paracetamol 250 mg czopki przeciwgorączkowe, 10 sztuk ASPIRIN Pro lek przeciwbólowy, 8 tabletek Gorączka to objaw towarzyszący bardzo wielu chorobom, dlatego trudno o stawianie diagnozy na podstawie tej jednej przesłanki. Podwyższona temperatura ciała towarzyszy zarówno zwykłemu przeziębieniu, jak i nowotworom. Warto także pamiętać, że gorączka może mieć także inne, niechorobowe podłoże, co oznacza, że pojawia się często np. podczas ciąży, po intensywnym wysiłku fizycznym, jak i w trakcie owulacji czy trawienia. Można jednak wyróżnić kilka najpopularniejszych chorób, których objawem jest gorączka. Są to przeziębienie, grypa, zapalenie gardła, angina, zapalenie zatok, zapalenie pęcherza, ospa wietrzna, świnka, odra. Jeżeli gorączka się powtarza lub przekracza poziom 38,5°C, koniecznie skonsultuj się z lekarzem, by wykonał kilka niezbędnych badań, które pozwolą na precyzyjną diagnozę i dopasowanie odpowiedniej terapii. Gorączka w ciąży – kiedy udać się do lekarza? Ciąża to stan wyjątkowy, w którym przyszła mama jest szczególnie wyczulona na wszelkiego rodzaju zmiany w jej organizmie, dlatego podwyższona temperatura może ją zmartwić. Należy jednak pamiętać, aby nie wpadać w panikę zbyt szybko – w związku ze zmianami hormonalnymi i rozwojem płodu wzrasta naturalna ciepłota kobiecego ciała i wynosi ok. 37-37,5 stopnia Celsjusza. O gorączce w ciąży mówimy więc dopiero wtedy, gdy temperatura ciała mamy wzrośnie do ok. 38,5 °C. Taki stan wymaga jak najszybszej konsultacji z lekarzem, ponieważ wysoka temperatura ma wpływ nie tylko na samopoczucie kobiety, ale także na prawidłowy rozwój dziecka. Co więcej, gorączka może wywołać skurcze macicy i doprowadzić do przedwczesnego porodu, co jest niebezpieczne dla kobiety oraz dziecka i może prowadzić do licznych powikłań. Fobia gorączkowa – czy zbijanie gorączki u dziecka zawsze jest dobre? Zanim zaczniesz zbijać gorączkę u swojego dziecka, pomyśl o tym, że jest ona naturalnym mechanizmem obronnym i do pewnego momentu ma pozytywne skutki. Oznacza to, że zbyt szybka interwencja i zbijanie gorączki, czy to farmakologicznie, czy sposobami domowymi, może przynieść odwrotny od pożądanego skutek i umożliwić wirusom rozwój choroby. Co więcej, gorączka dziecka nie musi być oznaką rozwijającej się infekcji – podwyższona temperatura to objaw, który możemy obserwować zarówno podczas ząbkowania, jak i po wykonaniu niektórych szczepień. Gorączkę warto zbijać dopiero wtedy, gdy przekroczy 38 stopni Celsjusza. Zbijanie gorączki u dzieci – sposoby farmakologiczne Jednym z najpopularniejszych sposobów na zbijanie gorączki u najmłodszych dzieci są czopki. Tego typu preparaty można stosować już od 2 miesiąca życia. Czopki takie jak Efferalgan zwalczają nie tylko gorączkę, ale także towarzyszące jej bóle głowy oraz bóle mięśni. Czopki doodbytnicze przeciwgorączkowe stosowane są zarówno w przypadku zmian chorobowych, jak i w trakcie bolesnego ząbkowania. Niektórzy rodzice (a przede wszystkim dzieci) preferują jednak inne rodzaje lekarstw. Jeżeli Twoje dziecko chętnie przełyka podawane przez Ciebie jedzenie i napoje, warto wypróbować syrop Nurofen Forte dla dzieci o smaku truskawkowym i dawkować go według podanego na opakowaniu schematu. Słodki smak i aksamitna konsystencja sprawiają, że wiele dzieci przyjmuje go bez problemu. Więcej preparatów na gorączkę dla dzieci znajdziesz na naszej stronie e-ZikoApteka W jaki sposób zbić gorączkę u dziecka – domowe sposoby Jednym z najpopularniejszych sposobów na obniżenie gorączki za pomocą domowych sposobów jest napój z mleka, miodu oraz czosnku. Wystarczy, że do ciepłego mleka wrzucisz rozgnieciony ząbek czosnku, a całość doprawisz miodem, który polepszy smak leczniczego wywaru. Taki napój skutecznie obniża temperaturę, wywołując przy tym przyjemne uczucie ciepła, a ponadto skutecznie zwalcza bakterie i stymuluje układ odpornościowy do dalszej walki z wirusami. Innym, mało inwazyjnym sposobem na obniżenie podwyższonej temperatury są okłady. Jak je zrobić? Wystarczy namoczony zimną wodą ręcznik, który położysz na czole dziecka. Możesz także użyć lodu, pamiętaj jednak, aby nie kłaść go bezpośrednio na skórze dziecka – aby uniknąć nieprzyjemnego uczucia zimna, woreczek z lodem owiń w ściereczkę. Okłady zmieniaj co 15 minut, regularnie sprawdzając, czy temperatura wróciła do normy. Zimne okłady możesz kłaść nie tylko na czole, ale także na karku, łydkach oraz kostkach chorego malucha. Kolejnym, w 100% naturalnym sposobem na obniżenie gorączki jest picie naparów z ziół, takich jak czarny bez, kwiat lipy, pączki topoli, owoce maliny czy dzikiej róży. Tego typu napoje są bardzo smaczne, dlatego mały pacjent nie powinien wnosić sprzeciwu i bez problemu wypić całą zalecaną przez rodziców dawkę. Pamiętaj jednak, że stosowanie domowych sposobów nie zastąpi konsultacji z lekarzem. Jeżeli temperatura dziecka przekracza 38,5 stopnia Celsjusza, koniecznie udaj się do najbliższej przychodni i poproś o pomoc specjalistę. Gorączka dorosłego człowieka – jak sobie z nią radzić? Organizm dorosłej osoby jest już w pełni ukształtowany i znacznie silniejszy, dlatego mają oni więcej możliwości walki z kłopotliwą, osłabiającą gorączką. W każdej aptece znajdziesz cały szereg leków przeciwgorączkowych w różnych formach. Zdecydowanie najpopularniejszym, a także najskuteczniejszym sposobem na zbicie gorączki są tabletki przeciwgorączkowe, takie jak Ibuprom Max czy Apap Extra. Ich olbrzymią zaletą jest proste dozowanie. Wystarczy trzymać się zaleceń producenta, opisanych w ulotce, a gorączka powinna ustąpić w ciągu kilkudziesięciu minut. Innym sposobem na zbijanie gorączki jest picie leków sprzedawanych w formie saszetek. Używanie preparatów takich jak Vicks SymptoMed Complete jest bardzo proste – należy rozpuścić proszek w ciepłej wodzie, a następnie wypić przygotowany w ten sposób napój. Dużą zaletą takich leków jest to, że są smaczne i dostępne w kilku różnych smakach. Więcej leków na gorączkę dla dorosłych znajdziesz na naszej stronie e-ZikoApteka. Jak zbić gorączkę u dorosłych domowymi metodami? Podczas niewielkich skoków temperatury ulgę przyniesie Ci ciepła herbata z dodatkiem miodu, cytryny oraz soku z malin. Aby ją przygotować, zaparz ulubioną czarną herbatę, a kiedy będzie wystarczająco mocna, dodaj plasterek cytryny. Nie zapomnij o miodzie – dodany do ciepłej herbaty szybciej się rozpuści. Nie dodawaj go jednak do wrzątku. W reakcji ze zbyt gorącą wodą straci swoje właściwości często stosowanym sposobem na zwalczanie wzrastającej temperatury są kąpiele. Woda w wannie powinna być o 2 stopnie niższa, niż temperatura Twojego ciała. Stosując kąpiele przeciwgorączkowe należy pamiętać o tym, aby do wody wchodzić powoli i stopniowo, tak aby uniknąć szoku termicznego i nie wywołać dodatkowego wzrostu gorączki. - Osoby ceniące medycynę naturalną stosują także okłady z surowych ziemniaków lub z cebuli, które wykazują działanie przeciwzapalne i przeciwgorączkowe. Aby przygotować taki okład, pokrój ziemniaka lub cebulę na plasterki i przykładaj je do czoła na mniej więcej 15 minut. Jak widzisz, gorączka to naprawdę rozległy temat. Z większością przypadków wzrastającej temperatury ciała możesz poradzić sobie sam, stosując domowe lub farmaceutyczne metody leczenia. Pamiętaj jednak, że nic nie zastąpi konsultacji z lekarzem, a gorączka może być jedynie objawem innej, znacznie poważniejszej choroby. Jeżeli temperatura Twojego ciała przekroczy 38,5°C lub pojawia się często, koniecznie udaj się do przychodni i poproś o specjalistyczną pomoc. Moja tesciowa (61 lat) w ubieglym tygodniu przeszla zawal serca (gleboki zawal lewej komory). Obecnie jest w szpitalu, nadal jest monitorowana ale prawdopodobnie jutro wyjdzie na “sale ogolna” a za jakies dwa dni do domu! Jesli chodzi o jej ogolna kondycje to nie jest otyla, jest nadal aktywna zawodowo tyle ze ma wysoki cholesterol (choc naprawde nie je tlusto – myslimy ze to sprawa genetyki). Poza tym ma dosc slabe nerwy, wszystkim sie strasznie przejmuje i raczej jest pesymistka. Acha i jeszcze popala papierosy (“light”) ale mam nadzieje ze teraz juz przestanie. Przeczytalam jakis czas temu ze wlasnie choroby ukladu krazenia to #1 przyczyn smierci u kobiet (nie rak!). Chcialam zapytac jakie sa wasze osobiste doswiadczenia z osobami ktore przezyly zawal – bardzo oboje z mezem sie martwimy co bedzie dalej – jakie jest zycie po zawale, czy trzeba uznac serce zawalowca za tykajaca bombe czy taka osoba ma szanse na normalne zycie??? Bardzo bylabym wdzieczna za Wasze odpowiedzi. Z gory w imieniu wlasnym i rodziny bardzo dziekuje Pozdrawiam, dididi

co na gorączkę po zawale