Odpowiedź na: Manchester terrier – rasa psów – opinie o manchester terrierach. Psy rasy Manchester terrier mają charakter energiczny i żywiołowy. Są to psy, które lubią się bawić i cieszyć życiem. Są inteligentne i łatwe do nauczenia, a także bardzo przywiązują się do swoich właścicieli. – Liczba psów, zarówno tych mających właścicieli, jak i bezpańskich, jest zwykle proporcjonalna do liczby ludzi. A psy z Azji dotarły tu razem z neolitycznymi farmerami, których populacje były liczniejsze od społeczności zbieracko-łowieckich, zamieszkujących Europę przed wprowadzeniem rolnictwa – wyjaśnia uczony. Poniżej przedstawiamy listę najbardziej popularnych ras psów w Polsce. Są to psy zarówno duże jak i małe, często uznawane za inteligentne i łagodne. Sprawdź, jakie rasy psów są w naszym kraju najczęściej spotykane. Zobacz też: 100 najbardziej popularnych imion dla psów w Polsce [2018 r.] Rasy psów popularne w Polsce 10. Syberian husky 9. Beagle Rasa psów / shutterstock Najpopularniejsze rasy psów. Wszystkie rasy psów na świecie są ciekawe, każda z nich ma w sobie coś pięknego. Wybierając konkretną rasę, musimy mieć na uwadze, że nie jest to zwierzątko na chwilę, lecz zobowiązanie na lata. To, ile żyje pies, zależy od rasy. Przyjęło się, że im większa rasa, tym Hipoalergiczna rasa psów nie istnieje. Nie istnieją hipoalergiczne rasy psów. Istnieje przekonanie, że niektóre rasy psów uczulają mniej. Jeśli dodatkowo są one często kąpane, umożliwia to zmycie alergizujących białek ze skóry. Alergie to sprawa bardzo indywidualna i to, co uczula jedną osobę może być bez problemu tolerowane W każdym być może drzemie sportowy duch. Spacer dla każdego psa to podstawa. Musi się załatwić, ale nie tylko. Zapewnienie mu ruchu na świeżym powietrzu jest niezbędne dla jego zdrowia, to jedna z jego najważniejszych potrzeb życiowych, pogłębia też relacje z opiekunem. Są jednak rasy psów, które nie lubią spacerów. bcDRWq4. Naukowcy z Ohio State University przeprowadzili badania, które wykazały, że obecność psów na osiedlach odstrasza potencjalnych przestępców. Co ciekawe, im więcej psów, tym szanse na kradzież zmniejszają się… Pies to najlepszy przyjaciel człowieka. Wiemy to już od dawna, a udomowione czworonogi towarzyszą nam już od kilkunastu tysięcy lat. Oprócz swojej miłości, zwierzaki te mogą również być dla nas również prawdziwym ukojeniem. Badania sprzed kilku miesięcy wykazały, że obecność w towarzystwie psa nawet przez 10 minut łagodzi ból, lęk i przygnębienie. Teraz naukowcy udowodnili, że psy mogą być nie tylko dobrymi terapeutami, ale równie skutecznymi stróżami. Więcej psów oznacza mniej przestępstw, ale potrzebne jest jeszcze wzajemne zaufanie sąsiadów Uczeni z Ohio State University w amerykańskim mieście Columbus stwierdzili, że dzielnice i osiedla, w których jest więcej psów, mają niższy odsetek przestępstw takich jak kradzieże, pobicia i zabójstwa w porównaniu do obszarów, w których jest mniej czworonogów. Badacze zwracają jednak uwagę, że ważny jest również poziom zaufania w sąsiedztwie. Uczeni twierdzą, że im więcej osób wyprowadza psy w różnych porach dnia, tym bardziej naturalnie zwiększa to obecność potencjalnych świadków. Ma to zniechęcać przestępców, którzy obawiają się trafienia w ręce policji. – Właściciele czworonogów, którzy wychodzą z nimi na spacery, właściwie sami strzegą swojej okolicy. Obserwują okolicę i widzą, co się dzieje. Właśnie dlatego przestępcy unikają takich miejsc – podkreśla Nicolo Pinchak, doktorant socjologii na Ohio State University i jeden z autorów badania. Im więcej osób spaceruje po okolicy, tym mniejsze ryzyko popełnienia przestępstwa Badania zostały opublikowane w czasopiśmie naukowym „Social Forces”. Naukowcy zebrali dane na temat ogólnego zaufania mieszkańców. Okazało się, że mieszkańcy czuli się bezpieczniej, gdy na ulicach spacerowało więcej osób. Co ważne, w dzielnicach, w których tego rodzaju odpowiedzi były najczęstsze, wskaźnik przestępstw był niższy. Tym, co najbardziej zaciekawiło badaczy, był fakt, że gdy sprawdzili liczbę psów w poszczególnych sąsiedztwach, okazywało się, że dopiero tam raporty dotyczące przestępczości były rzadkością. „Psi patrol” niewątpliwie działa jak straszak na kryminalistów. Nicolo Pinchak zauważa, że naturalne jest to, że więcej osób wychodzi na spacer, bo musi wyprowadzić swoje psy. Psy często dają do zrozumienia ludziom, że wyczuwają coś podejrzanego Uczeni podkreślają również, że psy wyraźnie alarmują, gdy dzieje się coś niepokojącego. A także gdy nie znają obcego człowieka lub nie mają do niego wystarczającego zaufania. Niektóre zaczynają zachowywać się nerwowo, a większość osobników po prostu szczeka. Prof. Pinchak podsumowuje, że połączenie wzajemnego zaufania i posiadania psów może działać równie skutecznie, jak firmy ochroniarskie. – Nasze badania to kolejny dowód na to, że psy są niezwykłymi zwierzętami i warto mieć je blisko siebie – dodaje uczony. Źródło: Social Forces. QUIZ: Rozpoznasz rasę psa po jednym zdjęciu? To wcale nie jest takie łatwe! Pytania 1 | 10 Jaka to rasa psa? Ratlerek to piesek w typie pinczera, najmniejszy pies domowy, ze względu na małe rozmiary polecany do mieszkań. Określany jest także jako pinczer miniaturka i to nie bez przyczyny. Ratlerek osiąga wysokość niewiele ponad 20 cm i waży około 2,5 kg – to jego waga optymalna, choć można spotkać zarówno 1,5-kilogramowe, jak i 3,5-kilogramowe ratlerki Ratlerki mają krótką lub półdługą sierść, której nie trzeba strzyc. Może ona lekko sterczeć na uszach, ogonie oraz łapkach. Sierść jest czarna lub czekoladowa, miejscami – na pyszczku – podpalana Więcej ciekawych artykułów znajdziesz na stronie głównej Psy ratlerki – jak je pielęgnować: sierść i zęby Sierść ratlerka wymaga drobnej, niekłopotliwej pielęgnacji: wystarczy ją przeczesać raz w tygodniu lub raz na dwa tygodnie miękką szczotką. Nieco częściej warto czesać pinczera miniaturkę w okresie linienia. Należy też kontrolować zęby ratlerków – łatwo osadza się na nich kamień, wtedy trzeba pójść do weterynarza, żeby go usunąć. Warto zapewniać ratlerkom dobrej jakości karmę i dużo ruchu, bo mają skłonność do tycia. Ratlerek – jak obcinać pazury? Uwagę poświęcamy również pazurom. Jeśli ścierają się same, nie trzeba ich specjalnie pielęgnować. Ale jeżeli tak się nie dzieje, należy je przycinać, uważając, by nie naruszyć części żywej pazurka, czyli jego macierzy. O wskazówki, jak obciąć ratlerkowi pazurki, można poprosić weterynarza. Na rynku znajdziemy też profesjonalne obcinaczki z czujnikiem części żywej, które mają zapobiec zranieniu psa. Obcinanie pazurków jest konieczne, bo zbyt długi pazur może się złamać i sprawić zwierzęciu ból. Długi pazur należy przycinać etapami, żeby nie naruszyć macierzy. Wraz ze skracaniem pazurka będzie się ona cofać. Pinczer miniaturka – mały pies, wielki charakter Pinczer miniaturka – mały pies, wielki charakter Ratlerki to psy odważne. Głośnym ujadaniem będą bronić właściciela oraz sygnalizować, że do domu zbliża się ktoś obcy. Doskonale więc sprawdzają się jako psy stróżujące. Odwaga ratlerka może przysporzyć kłopotów. Jeśli pinczer uzna, że jego pan jest zagrożony, jest w stanie rzucić się na innego, nawet o wiele od siebie większego psa. Ratlerki są pewne siebie, żywiołowe i chętne do zabawy, ale też szybko dostosowują się do rytmu dnia ludzi, z którymi mieszkają. Nie zawsze tolerują dzieci, o czym trzeba pamiętać decydując się na ratlerka. Szkolenie ratlerka: inteligentny pies lubi trudne zabawy Ratlerki mają skłonność do dominacji – możliwe, że aby sobie poradzić z ratlerkiem, trzeba będzie pójść z nim na szkolenie. Dobra wiadomość jest taka, że psy rasy pinczer miniaturka to psy inteligentne, podatne na szkolenie. Można nawet wystawiać je w zawodach. Ratlerek jest bardzo dokładny i potrafi być posłuszny, więc świetnie poradzi sobie na wszelkich torach przeszkód, gdzie poprawność wykonania zadań zależy od współpracy z opiekunem i właściwego reagowania na jego komendy. Dla kogo taki pies jak ratlerek? Foto: Shutterstock Dla kogo taki pies jak ratlerek? Ratlerek wybiera sobie jednego właściciela. Cechą posiadacza ratlerka powinien być zdecydowany charakter. Ratlerek to pies, który lubi dominować. Pewnie brzmi to zabawnie, bo przecież mamy do czynienia z miniaturką, ale ratlerek może być uciążliwe także dla domowników, zwłaszcza jeśli pies zacznie być zazdrosny o jednego z nich. Ratlerek nie lubi samotności. Jego pan nie powinien zbyt długo przebywać poza domem. Pozostawiony sam sobie pies może zacząć zachowywać się głośno albo niszczyć rzeczy. Ratlerek – pies do mieszkania w bloku i do domu z ogrodem Psy ratlerki są dość emocjonalne i szczekliwe. Ale odpowiednio ułożone nie sprawią kłopotów w mieszkaniu w bloku. Jeśli mają do dyspozycji przydomowy ogród, to na pewno zaleta. Jednak niezależnie od przestrzeni, jaką można ratlerkowi zaoferować, warto zadbać, by pies miał odpowiednio dużą dawkę ruchu. Zabawy na świeżym powietrzu są korzystne dla zdrowia ratlerka, bo zapobiegają nadwadze. Dobrze też wpływają na jego zachowanie. Ratlerek – ile żyje i co zrobić, żeby żył jak najdłużej Foto: Shutterstock Ratlerek – ile żyje i co zrobić, żeby żył jak najdłużej Ratlerek żyje średnio 12-14 lat. Żeby żył w dobrym zdrowiu jak najdłużej, należy zapewnić mu zbilansowane posiłki w małych porcjach i nie przesadzać z liczbą smakołyków – nie można dopuścić do nadwagi, bo źle wpływa na kondycję zdrowotną pinczerka, a odchudzenie go może być dość kłopotliwe. Warto dostosować też karmę do wieku ratlerka, na rynku są dostępne karmy dla psich seniorów. Marzysz o psie? Jeśli nie masz doświadczenia, te rasy omijaj z daleka! Ratlerka, tak jak każdego innego psa, należy regularnie szczepić. Przy okazji szczepień można ustalić z weterynarzem kalendarz badań profilaktycznych, które z wiekiem będą miały coraz większe znaczenie, bo pozwolą szybko wychwycić nieprawidłowości mogące być oznaką chorób. Wizyta u weterynarza jest niezbędną także wtedy, gdy zauważymy zmiany w zachowaniu ratlerka – zwiększoną nerwowość, agresję, ale także ospałość. Niektórzy od dziecka marzą o psie, ale marzenie mogą spełnić dopiero, gdy się usamodzielnią. Jeśli czujesz, że nadszedł odpowiedni moment, aby powiększyć rodzinę o czworonożnego towarzysza, to czas zastanowić się, jakiego psa chcesz. Podpowiadamy, jaki pies dla początkujących opiekunów będzie najlepszym wyborem! Pies dla początkujących! Golden retriever Uległy, posłuszny, łagodny i towarzyski – to cechy, dzięki którym golden ma tak licznych zwolenników. Wyjątkowa zdolność zapamiętywania i dokładność czynią z niego pojętnego ucznia, nie jest trudny do ułożenia dla osoby niedoświadczonej. Z natury wrażliwy powinien być traktowany łagodnie, ale nie można mu pozwalać na wszystko i trzeba konsekwentnie wymagać posłuszeństwa. Golden to urodzony pracoholik, wytrzymały, o niespożytej energii, trzeba mu zapewnić aktywne spacery połączone z wykonywaniem poleceń. To wspaniały pies rodzinny, przyjazny wobec dzieci, ale tak dużego i żywiołowego zwierzaka lepiej nie zostawiać sam na sam z maluszkiem. Jest tolerancyjny wobec psów i innych zwierząt domowych. Wady: obficie linieje i lubi się częstować odpadkami. Wielkość: pies duży, 51-61 cm Maść: wszystkie odcienie złotego lub kremowego Długość życia: 12-14 lat Koszty utrzymania: 200-250 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 3000-4000 zł Kraj pochodzenia: Wielka Brytania Pies dla początkujących! Springer spaniel angielski Pies tej rasy to najlepszy sposób na rozweselenie smutasa – jest nieustannie zadowolony, co okazuje i machaniem ogona, i całym ciałem. W kontaktach z ludźmi, psami i innymi zwierzętami nie wykazuje krzty agresji. Kocha rodzinę i przywiązuje się do niej bezgranicznie. Jest skoczny i bardzo ekspresyjny – zabawa z małymi dziećmi musi się odbywać pod kontrolą. Dla starszych jest świetnym kompanem. Nastawiony na współpracę z człowiekiem bez problemu nauczy się posłuszeństwa. Szybko opanuje psie sporty, takie jak agility czy frisbee. Może mieszkać wszędzie, byle zapewnić mu dużo ruchu. W domu spokojny, zwykle chodzi za człowiekiem jak cień. Lubi obserwować otoczenie, wyglądając przez okno. Niewybredny. Wady: zaliczy każdą kałużę, a nawet błotko. Wielkość: pies średni, 45-54 cm Maść: wątrobiano-biała, czarno-biała lub trójkolorowa z podpalaniami Długość życia: 12-15 lat Koszty utrzymania: 150-200 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 2000-3000 zł Kraj pochodzenia: Wielka Brytania Pies dla początkujących! Chin japoński Pies dla każdego: niewielki i mało wymagający, odnajdzie się w każdych warunkach, a do tego można go wszędzie z sobą zabrać. To piesek o wesołym, czasami psotnym usposobieniu, przy tym posłuszny i zrównoważony. Lubi biegać, ale nie wymaga długich spacerów. Uwielbia być głaskany i zwijać się w kłębek na kolanach, ale też na parapetach czy stole, czym przypomina kota. Przywiązuje się do jednego opiekuna i bardzo tęskni. Jest łagodny, lubi się bawić z dziećmi w każdym wieku. Inteligentny i bystry, chętny do współpracy, w mig wykonuje polecenia. Im bliższa więź z opiekunem, tym chętniej się nauczy różnych sztuczek. Sierść ma właściwości samooczyszczające. O intruzie za drzwiami powiadomi szczekaniem, ale nie należy do ujadaczy. Wada: obficie linieje. Wielkość: pies mały, 25 cm; suki są nieco mniejsze Maść: biała z czarnymi lub rudymi łatami, najlepiej symetrycznie rozmieszczonymi wokół oczu, na uszach i całym ciele Długość życia: 12-16 lat Koszty utrzymania: 50-60 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 1500-4000 zł Kraj pochodzenia: Japonia Pies dla początkujących! Pudel średni Drugie miejsce w rankingu inteligencji użytkowej przeczy opinii, że pudel, jedna z najstarszych ras, jest głupim psem. Początkujący opiekun będzie miał dużo frajdy, widząc efekty nie tylko podstawowego wychowania, ale także nauki wielu sztuczek. Potrzebna jest tylko konsekwencja, żeby czaruś nie wszedł na głowę. Miłośnik sportów znajdzie w pudlu wymarzonego kompana do uprawiania agility czy obedience. Pudel nie jest francuskim pieskiem, jeśli chodzi o żywienie. Karmi się go tak jak inne psy o podobnej wielkości i aktywności. Z natury radosny i przyjaźnie nastawiony do wszystkich, łagodny wobec pobratymców i innych zwierząt. Dodatkową zaletą pudla jest to, że nie linieje. Wady: szata wymaga czasochłonnej pielęgnacji i kosztownych wizyt u fryzjera. Wielkość: pies średni, 35- 45 cm Maść: czarna, biała, srebrna, brązowa, morelowa, czerwona Długość życia: 15 lat Koszty utrzymania: 100-150 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 3500-5000 zł Kraj pochodzenia: Francja Pies dla początkujących! Boston terrier Ta żywiołowa maskotka nadaje się prawie dla każdego – prawie, bo boston będzie nieszczęśliwy u osoby spędzającej dużo czasu poza domem. Psiak tej rasy nie toleruje dłuższej samotności, może wtedy niszczyć przedmioty. Jednak opiekun nie musi mieć doświadczenia, ważne, aby był konsekwentny i poświęcał psu jak najwięcej czasu. Miłe usposobienie, chęć do zabawy i mnóstwo energii czynią z bostona wesołego kompana dla dorosłych i dla dzieci. Sprytny i inteligentny, lubi się uczyć, ale lekcje powinny być urozmaicone i niezbyt długie, bo łatwo się nudzi. Niewielki i bez problemu dostosowujący się do nowych warunków może być zabierany zarówno na krótkie wypady, jak i na dłuższe wakacje. Wady: duże gałki oczne narażone są na urazy, puszcza bąki i głośno chrapie. Wielkość: pies mały, wielkość nieokreślona Maść: pręgowana, focza, czarna z białymi znaczeniami Długość życia: 10-12 lat Koszty utrzymania: 100-150 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 2500-3000 zł Kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone Co to jest rasa ? Pies rasowy to taki, który pod każdym względem odpowiada zatwierdzonemu wzorcowi, wiernie przekazuje swoje cechy potomstwu i ma udokumentowane pochodzenie. Zgodnie z tą definicją, osobnik, który ma wszystkie cechy psa rasowego i przekazuje te cechy potomstwu, w świetle przepisów nie jest psem rasowym, dopóki nie posiada wydanego przez uprawnioną instytucję kynologiczną rodowodu potwierdzającego, że od co najmniej pięciu pokoleń jego przodkowie są psami rasowymi. Spełnienie tego wymogu daje gwarancję utrwalenia cech danej rasy. Rasa jest wyhodowaną przez człowieka grupą osobników należących do tego samego gatunku, które posiadają te same cechy anatomiczne, fizjologiczne i psychiczne, odziedziczone po swoich przodkach. Inaczej mówiąc, jest to grupa psów posiadająca ten sam genotyp. Osobniki należące do tej samej rasy, kojarzone między sobą dają potomstwo o tych samych, powtarzalnych cechach. Pojęcie rasy po raz pierwszy zostało zdefiniowane w XVII wieku przez Francuza Georgesa Leclerc de Buffon. Z czasem pojawiały nowe rasy, często bardzo do siebie podobne i szybko okazało się, że konieczne jest zaprowadzenie w tej materii jakiejś organizacji i porządku. W wyniku tej potrzeby w XIX wieku powstały pierwsze kluby ras, które rozpoczęły prowadzenie ksiąg hodowlanych, ustalanie wzorców ras i współorganizowanie wystaw kynologicznych. Umożliwiło to wytyczenie kierunków rozwoju hodowli i zobligowanie hodowców do ukierunkowania hodowli psów pod kątem wzorca zatwierdzonego przez klub danej rasy. Był to bardzo istotny moment w tworzeniu ras: dobór osobników pod kątem użytkowości został zastąpiony dążeniem do uzyskania określonych przez wzorzec cech eksterieru. Dokładny opis cech psów należących do tej samej rasy zawarty jest w proponowanym przez kraj pochodzenia oraz zatwierdzonym przez Międzynarodową Federację Kynologiczną wzorcu. Potwierdzenie rasowości psa wymaga dodatkowo przejścia odpowiednich procedur przyjętych przez tę organizację, co jest podstawą do wydania rodowodu. Nie ma wątpliwości, że wszystkie psy na tym ringu są przedstawicielami tej samej rasy. Analiza cech poszczególnych ras pozwala stwierdzić, że wśród ich genotypów można znaleźć takie, które mają określone, łączące je cechy wspólne. Zgodnie z przyjętym kryterium, wyróżniamy: Ze względu na kształt głowy: psy okrągłogłowe, posiadające krótką kufę - np. cavalier king charles spaniel psy długogłowe, posiadające wydłużoną kufę - np. whippet psy o kwadratowej głowie i mocnej, krótkiej szczęce - np bulmastiff Ze względu na kształt uszu: uszy długie - jak u bloodhounda uszy krótkie - jak u teriera czeskiego, do których zaliczane są również uszy łamane, stojące u nasady i na określonej wysokości załamane - jak np. u foksteriera krótkowłosego lub owczarka szkockiego długowłosego uszy stojące - jak u husky syberyjskiego Ze względu na długość sierści: psy długowłose - np. yorkshire terriery psy krótkowłose - np. dobermany psy szorstkowłose - np. sznaucery psy bezwłose - np. nagie psy peruwiańskie Jedna rasa - trzy odmiany owłosienia U niektórych ras określona cecha występuje z równie dużym nasileniem we wszystkich odmianach, np. jamniki lub wyżły (długowłose, krótkowłose i szorstkowłose). Najczęściej jednak określona cecha ma charakter wyraźnie dominujący, czego przykładem może być bernardyn lub owczarek szkocki collie, w przypadku których odmiana długowłosa jest zdecydowanie bardziej popularna. Można dokonywać wielu innych podziałów, szczególnie istotne wydaje się dzielenie ras według ich cech użytkowych. Ten podział FCI przyjęła jako podstawę opracowania specjalnych kwalifikacji hodowlanych i wymogów szkoleniowych, a także wyodrębnienia dziesięciu grup, według których prezentuje się psy na wystawach kynologicznych. Ze względu na użytkowość można wymienić: psy pracujące, do których należą: psy pasterskie zwane owczarkami lub psami do zaganiania, pociągowe, służbowe oraz stróżujące, a także psy towarzyszące osobom niepełnosprawnym, psy myśliwskie: wyżły, psy gończe, płochacze, posokowce i norowce, psy ozdobne i do towarzystwa. Obecnie mamy około 400 ras. Od momentu powstania pierwszych ras wiele z nich wyginęło, a na ich miejsce stale powstają nowe, bardziej odpowiadające aktualnym potrzebom i gustom człowieka. Wśród kryteriów decydujących o wyborze rasy coraz mniejszą rolę odgrywają jej walory użytkowe, natomiast coraz większą wagę przywiązuje się do wyglądu psa. Dokładny opis cech psów należących do tej samej rasy zawarty jest w przyjętym przez Międzynarodową Federację Kynologiczną wzorcu rasy. Potwierdzenie rasowości psa wymaga przejścia odpowiednich procedur przyjętych przez tę organizację, co jest podstawą do wydania rodowodu. Mimo, że większość ras istnieje już dziesiątki lub nawet setki lat, ich wygląd na skutek selekcji hodowlanej ulega powolnej zmianie. Jest to wywołane zmianą otoczenia w którym żyjemy, sposobu życia i związanej z tym użytkowości psów. Głos decydujący ma zawsze klub rasy z kraju jej pochodzenia i to on musi dokonać zmiany wzorca, choć często się zdarza, że robi to bardzo niechętnie. Zmian nie da się zatrzymać, bo pojawienie się psów lepiej zbudowanych, o piękniejszym włosie, powoduje natychmiastowy wzrost zainteresowania rasą. Jest to najlepszy, pozytywny bodziec do stałego jej ulepszania. Czynnikiem, który ma ogromny, ale tym razem fatalny wpływ na wygląd i zdrowie niektórych ras jest to, czego hodowcy z prawdziwego zdarzenia boją się najbardziej - moda. To właśnie ona zniszczyła już niejedną rasę, bo do hodowania modnych psów zabierają się natychmiast pseudo hodowcy, dla których ani eksterier, ani użytkowość, ani też zdrowie hodowanych przez nich zwierząt nie ma najmniejszego znaczenia. To, co dla nich najważniejsze - ma się sprzedawać. Mamy potem nadmiernie agresywne psy obrończe a także nieobecną we wzorcu rasy karłowatą odmianę rasy miniaturowej, bo jakaś pani wymyśliła sobie reklamowanie pieska siedzącego w kieliszku do szampana lub obok pudełka zapałek. Sytuację pogarsza fatalne prawo, stanowione przez niemających pojęcia o kynologii sejmowych prawników, którzy zamiast ograniczyć ekspansję i bezkarność dzikich hodowli, usankcjonowali ich działanie. Wystarczy zarejestrować jakąkolwiek działalność gospodarczą, by zyskać prawo do naciągania ludzi i wystawiania nierasowym psom nic niewartych rodowodów - całkiem legalnie, w majestacie prawa. Psy od dawien dawna stanowią zwierzęta, które są oddane i lojalne człowiekowi. To jego prawdziwi przyjaciele, na dobre i na złe. Jednak wiele ras psów niejedną osobę może przyprawić o zawrót głowy. Jak wybrać mądrze i jaka rasa jest odpowiednia dla ciebie? Niektóre zwierzaki wymagają specjalnych warunków, żeby być szczęśliwe. Na przykład duże psy nie powinny być trzymane w małych pomieszczeniach, na przykład w mieszkaniach w blokowiskach. Dlaczego? Ponieważ zostały zaprojektowane po to, by biegać na otwartych przestrzeniach. Zamknięcie takiego zwierzaka w domu sprawi, że stanie się on bardzo samotny, nieszczęśliwy, a może nawet zacznie unikać towarzystwa człowieka. To doprawdy straszny rezultat. Są jednak pieski, które z powodzeniem można trzymać na wielkiej przestrzeni. Przykładem jest shih tzu Radom. To piękne, wesołe, inteligentne i pełne życia psiaki. Ale ponieważ nie dorastają do ogromnych rozmiarów, mogą stać się naszymi przyjaciółmi, nawet jeśli mieszkają w bloku. To dobra wiadomość, nieprawdaż? Oczywiście nawet w takiej sytuacji trzeba przemyśleć, czy będziemy mogli poświęcać naszemu pupilowi tyle czasu i uwagi, ile on potrzebuje. Jeśli tak, jesteśmy gotowi do poszukiwań rasy, która najbardziej nam się podoba. Spróbujmy na początek określić, jaki duży ma być nasz pies i gdzie chcemy go trzymać. Czy możemy pozwolić sobie na to, żeby swobodnie biegał po ogrodzie, czy raczej zdecydowanie większość czasu będzie spędzał w domu? To rzecz jasna tylko jeden aspekt omawianej sprawy.

jest taka rasa psów tekst